به گزارش بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpapaer)، اندیشکده خدمات متحد سلطنتی انگلیس که موسسه ای معتبر است در جدیدترین گزارش خود برآورد کرده که هزینه مداخله انگلیس در جنگ افغانستان و عراق، به سی میلیارد پوند رسیده است.
بنابر آمار این اندیشکده این سی میلیارد پوند که به طور متوسط برای هر انگلیسی یک هزار پوند می شود، در حالی است که نیروهای انگلیسی آماده می شوند تا از کشور ما خارج شوند. جالب اینکه در این برآورد، هزینه عقب نشینی نیروها آورده نشده است.
این موسسه مطالعاتی تاکید می کند اشغال افغانستان و حضور نیروهای خارجی نه تنها کشت خشخاش را در کشور ما کاهش نداده، بلکه تا چندین برابر آن را بیشتر هم کرده است.
انگلیس تحت نخست وزیری تونی بلر در سال 2001 همراه با آمریکا به کشور ما حمله کرد. تونی بلر متهم است پارلمان انگلیس را درباره حمله به افغانستان و عراق فریب داده بود اما وی اصرار دارد او مانع تاخیر در تحقیقات در خصوص علت مداخله انگلیس در این دو جنگ نشده بود.
براثر مداخلات صورت گرفته، کمیته تحقیق پس از چهار سال هنوز نتایج تحقیقات خود را در این باره اعلام نکرده است که علت آن کاملا مشخص است زیرا مقامات انگلیس و آمریکا نمی خواهند خیانتهایی را که انجام دادند، برملا شود.
سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که درآمد انگلیس از افغانستان چقدر بوده که این میزان هزینه کرده است؟!
دو سال پیش هیلاری کلینتون در پاسخ به سناتوران مجلس سنای آمریکا گفت: که کاخ سفید تنها یک دهم از آنچه که از افغانستان به دست می آورد، خرج می کند. یعنی ده دالر به دست می آوریم و یک دالر برای خود افغانستانی ها خرج می کنیم.
حال اگر همین تخمین را درباره انگلیس در نظر بگیریم باید بگوییم انگلیسی ها 300 میلیارد پوند از افغانستان و عراق درآمد داشتند که 30 میلیارد آن را خرج کردند.
آن هم در حالی که در دوازده سال گذشته انگلیسی به همراه جامعه بین المللی میلیاردها دالر به افغانستان تزریق کرده اند اما مساله این است که پول کمکها به مردم عادی افغانستان نرسید و بیشتر در دست مقامات فاسد داخلی و خارجی حیف و میل گردید.
البته بلاشک دولت کابل مسوول از بین رفتن این همه کمکها نیست، زیرا مقامات افغانستان فقط مسوول بیست درصد از پول کمکهای بین المللی بوده است و هشتاد درصد بقیه را خود کشورهای خارجی کمک کننده، خرج کرده اند.
بنابراین هم دولت افغانستان و هم جامعه بین المللی مسوول هدر رفتن پول کمکها بوده اند و حاصل این شده است که با گذشت نزدیک به سیزده سال از جنگ، هنوز مردم ما شرایط خوبی ندارند، فساد گسترده ای دولت را فرا گرفته و بیشتر مردم زیر خط فقر زندگی می کنند و گرسنه به رختخواب می روند.
البته پیشرفتهای اندکی هم در برخی مناطق مشهود است که نسبت حجم کمکها بسیار ناچیز است.
